پاییز که از اول مهر آغاز می شود و تا پایان آذر ادامه دارد، یکی از ۴ فصل اقلیم معتدل است. ماه های پاییزی عبارتند از: مهر، آبان و آذر که در نیمکره ی شمالی با نام های میزان، عقرب و قوس شناخته می شوند.
بر اساس تقویم میلادی این فصل در نیمکره ی شمالی از ۲۳ سپتامبر (۱ مهر) و در نیمکره ی جنوبی از ۲۱ مارس (۱فروردین) آغاز می شود. همچنین فصل خزان نیمکره ی شمالی در ۳۰ آذر (۲۱ دسامبر) و در نیمکره ی جنوبی ۳۱ خرداد (۲۱ ژوئن) به سر می رسد.
از نظر ستاره شناختی پاییز را فصل اعتدال خوانده اند، یعنی بین دو نقطه ی اعتدال پاییزی و انقلاب زمستانی.
با شروع پاییز دمای هوا کاهش می یابد و رو به سردی می رود. برگ های درختان تغییر رنگ می دهند و به رنگ های زرد و نارنجی متمایل می شوند. بر خلاف تابستان، در پاییز روزها کوتاه و شب ها طولانی می شوند. همچنین میزان بارش باران در این فصل افزایش می یابد.
از دیرباز تاکنون روز اعتدال پاییزی را جشن می گرفتند. این جشن که در ماه مهر برگزار می شود، مهرگان نام دارد. جشن مهرگان، پیشینه ای ۴۰۰۰ ساله دارد و به معنای فروغ و روشنی و به منظور مهر ورزیدن برپا می شده است. مردم در آن زمان با گسترانیدن سفره های رنگین و روشن کردن آتش، جشن مهرگان که بعد از نوروز مهم ترین جشن ایران باستان به شمار می رفت را برگزار می کردند.
به دلیل تغییرات طبیعی بسیار زیبایی که در فصل پاییز پدیدار می شود و مناظر چشم نوازی که به وجود می آورد، این فصل برای نویسندگان، شاعران و عکاسان بسیار مهم تلقی می شود.
دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
این همه رنگ قشنگ از کف دنیا برود
آخرین جرعهءجام است وشبم طولانیست
چه کنم این همه غم از دل تنها برود
دل پر حسرتی از این همه یلدا دارم
کاش یک بار بیایی تو و غم ها برود
راه برگشتنی ای ماه به آغوشت نیست
مثل رودی که بنا نیست به دریا برود
عاشقی کردنمان دردسری بیش نبود
عشق ای کاش که از دهکده ی ما برود
هر که معشوق برانگیخت گوارایش باد
دل تنها به چه شوقی پی یلدا برود.
درباره این سایت